Even slikken want ook voor mij is het moeilijk.

September leek een ommezwaai met meerdere prachtige events.

In oktober had ik hoop en goesting in méér.

Deze maand liepen de annulaties één voor één binnen,

de laatste gisternamiddag met een lege agenda tot gevolg.

Leeg tot ergens volgend jaar. Volgend jaar!

Mensen die het nu nog niet zien ...

en blijven geloven in het massaal verspreide narratief

en daardoor eigenlijk héél erg angstig zijn,

bevreesd voor ziekte, werkverlies en verlies van status,

vertrouwende op een goedmenende overheid,

vertrouwende op steeds dezelfde 'experten',

vertrouwende op het grote hart van de pharma industrie,

vertrouwende op de onafhankelijkheid van de eigen huisarts,

maar vreemd aan enig vertrouwen in de natuurlijke weerstand

van de eigen geest en het eigen lichaam.

... die mensen werken onwetend mee aan de onderdrukking.

Ik bid dat die mensen hun ogen openen,

kijken en de werkelijkheid zien,

hun oren gebruiken,

luisteren en de waarheid horen,

hun intuïtie volgen,

voelen en de eigen kracht ervaren

hun hart openen om elke ander te omhelzen

en vooral volop mogen leven, vrij van angst.

Mijn gekoesterde Photoevents ligt dus weer stil

maar het maakt me alleen maar bewuster

van mijn persoonlijke pad en mijn eigen missie

Ik wens iedereen veel sterkte in deze vreemde tijden

en hoop ergens volgend jaar weer tussen de mensen,

lachende en feestende mensen de mooiste beelden te creëren.

Tot dan lieve mensen,

Christian